Detekcija i zaštita od požara

S

istemi za dojavu požara su elektronski sistemi koji samostalno, bez intervencije čoveka, otkrivaju i dojavljuju požar u objektima. Sastavni delovi sistema za dojavu požara su: detektori, centralne jedinice za obradu i uređaji za signalizaciju, automatizaciju i dojavu požara.
Detektori su najvažniji deo sistema za dojavu požara jer od brzine detekcije najviše zavisi brzina reakcije na dojavu požara i njegov konačni ishod. Razlikujemo optičke detektore dima, detektore temperature i detektore plamena.

Vreme razvoja požara može trajati relativno dugo, zavisno od zapaljivosti materijala unutar prostora pa je važno odabrati detektor koji će omogućiti otkrivanje požara u najranijoj mogućoj fazi, jer se time smanjuju štete izazvane požarom.

Važno je znati da je moguće integrisati sistem za dojavu požara sa protivprovalnim sistemom. Može se proširiti funkcija i sa detektorima curenja otrovnih odnosno zapaljivih gasova.

S

ve više domaćinstava ima instalirani gas ili koristi plinske boce za kuvanje i grejanje. Curenje gasa je opasno zbog njegove zapaljivosti. Ako je reč o propan-butanu iz plinske boce, koji je teži od vazduha i puni prostoriju od poda prema plafonu ili o metanu koji je lakši od vazduha i prostoriju puni od plafona ka podu, onda postoji velika opasnost od trovanja ljudi. Ugljen-monoksid, koji je proizvod gorenja (kamin), predstavlja najveću opasnost jer je bez boje i mirisa i pri tom neprimjetno može da ispuni prostoriju. Sistemi za detekciju gasa se najčešće opremljuju svetlosnom i zvučnom signalizacijom, koja dojavljuje opasnost prisutnima unutar prostora, a moguće ih je spojiti na različite javljače poput GSM ili telefonskih javljača čime se informacija o alarmu prenosi na željeni telefonski broj.

Vreme otkrivanja požara neposredno je povezano sa brojem žrtava i povređenih i sa štetama koje mogu nastati. Ugradnjom sistema za dojavu požara štitimo živote i zdravlje ljudi i imovinu, ali ujedno štedimo i na polisama za osiguranje imovine.